Palo

Nung bata ako, edad 5 hanggang 6 na taon, nakaranas din ako ng palo sa mga magulang ko. Kadalasan, si tatay ang namamalo sa aming tatlong magkakapatid habang si mader eh umaawat lang sa glydel. Kapag nanlilimahid ang katawan namin sa dumi at pawis dahil sa buong araw na kakalaro sa kalsada o kaya kapag nag-aaway kaming magkakapatid o kapag nagtatamad-tamaran sa gawaing-bahay, napapalo kami ni tatay. Pinadadapa nya kami at saka hahatawin ng sinturon sa puwet. Pero eme-eme lang naman ang palo na yon; kontrolado para di maglatay at di kami masyadong masaktan. Maliban dito, di na kami masyadong napalo ni tatay since he came abroad nung grade 1 ako. Alangan namang sa isa o 2 buwan nyang bakasyon sa Pinas mula sa 2 taong kontrata sa Qatar eh award pa ang ipapasalubong nya di ba? Syempre, Toblerone, Clarks at Topsider shoes, Hanes shirt at pabango na no! Hahahaha!

Si nanay di kami hinahagupit o hinahataw sa puwet pero sa kamay nya kami madalas pukpukin sa twing mali-mali ang sinusulat namin, mali ang paghawak namin ng lapis o kapag nagtatamad-tamaran kaming magsulat.

I did not hate them for hitting us when we were that small kasi imperness, masasabi kong lumaki kami nang hindi pasaway at may takot sa kanila. Hanggang ngayon, isang malaking ka-servegwenzahan ang sumagot sa magulang kapag napagsasabihan.

Those were my vivid memories of palo nung kabataan pero nung namulat na ako sa mundo ng kabaklaan, iba na ang mga alaala at karanasan ko sa palo.

Sa aming mga bakla, iba na ngayon ang kahulugan ng ‘palo’ o ‘palu-palo’. Obviously di na ito yung hataw ng pagdidisiplina nung kabataan maging ang kahoy na gamit sa paglalaba. The word now is synonymous to pagbibigay o pagpapahiram ng pera o kahit anong pabor sa kahit sino, madalas sa lalake. Conversely, it also means humiram/ humingi ng pera o kahit anong pabor. Simply, ang palo sa gay lingo ay di hagupit sa puwet kundi hagupit sa bulsa.

I could recall that it was 1999 when the term ‘palo’ was first coined in Tondo. Siguro nakuha ito mula sa gesture nang kamay na nanghihingi. Di ba ang isang taong nanghihingi kapag napagod sa kakalahad ng kamay o kakalabit sa taong hinihingan, nananapik o namamalo na ito ng hita, balakang o braso nang kanyang hinihingan?

Kakakibat na ng buhay-bakla or should I say relasyong-bakla ang palo. Karamihan kasi sa amin by nature eh mapagbigay at matulungin kaya kadalasan pumapalo o nagpapapalo sa mga lalake.

Sa ibang bakla, ang palo ay status symbol. Mas mamahalin ang palong naibibigay ng bakla sa lalake nya gaya ng electronic gadgets, mamahaling mobile phone, sapatos o relo, ang tingin sa kanya ng ibang tao at mismo sya sa sarili nya ay mas mataas, mas elsa, mas can afford. Tuloy, ang mga kaibigan nya na less elsa at di afford ang palo nya, insecure ngayon sa mga sarili nila, sa mga lalake nila.

Sa iba naman, ang palo ay sensyales ng kahinaan. Tingin nila, kapag madalas kang pumalo sa lalake mo, kulang sa sustansya ang personalidad at pagkatao mo. Di mo kayang daanin sa magandang pakikitungo, maayos na pag-aaruga, masayang company, at magandang advice ang pakikipagkaibigan maging pakikipagrelasyon mo sa mga lalake kaya dadaanin mo na lang sa kakapalo ng kung anu-ano. Ang nakakaloka lang, sa panahon ngayon, meron pa bang lalake na makikipagrelasyon o kakapit sa bakla nang dahil lamang sa magandang pakikitungo, company at advice? Ang sagot ko: oo naman pero wag kang mangarap na walang kapalit. Ano ka pukehan? Hahahahaha!


Si Kitkat, ang komedyanteng paloera

Puke (babae) nga namamalo na rin ngayon ano! Pag napasobra pa ang palo, worse namamatetan pa ng walangya at huthuterong lalake. Kitkat, a salamat po doctor comedienne and actress in the recently-concluded soap Iisa Pa Lamang, knows best. Pobreng Kitkat, in the name of love, ay masyadong nagtiwala sa kanyang sugalerong boyfriend kaya hayun harap-harapan syang nilimasan ng mahigit PhP 250,000 kasama ang ilang pirasong alahas at tseke. Kung hindi ba naman luka-luka, tama ba namang ipahawak sa boyfriend pati ang mga credit cards nya?

Naalala ko tuloy ang istorya ng isang mayamang bading who has been showering, also in the name of love, his partner with a lot of palu-palo na wala nang hihilingin pa si lalake sa buhay nya: pera, gamit sa bahay, at bahay at lupa. Hindi nga huthutero si lalake dahil ibinigay ito ng kusang-loob ng bading at maayos naman ito makisama nung una. Pero lately ito pa ang malakas ang loob na magmarakulyo at pakitaan ng kagaspangan ng ugali ang bading. Laging dinadabugan at inaangilan ng lalake ang pobreng bading nang walang dahilan, and this has endangered the health of the latter nang isinugod ito sa ospital dahil tumaas ang presyon. Sincerely, sana magising na si bading at tanggapin na it’s time to let go of that ingrate. Sadly, lahat ng bagay, kahit magaganda, ay may katapusan. Sabi nga sa isang kanta: “flames to dust, lovers to friends, why do all good things come to an end?”

Kung bakit iba’t ibang degree at rason ng pamamalo ng bakla sa lalake ay mahirap ipaliwanag. Case to case basis yan. Depende sa bakla, depende rin sa lalake.


Palu-palo

Meron akong kaibigan na sa umpisa eh tila proud pa sa pamamalo sa lalakeng gusto nya. Proud kasi he adopted the surname Quintos sa bago nyang pangalan (Quintos after Ruffa Mae na syang gumanap na Gloria Gloria labandera sa pelikula, hahaha!). Di lang yun --- jokingly, he even added na me theme song daw sila ng current boytoy nya: "Palu-palong bukid", hahahaha! Panay ang kain nila sa labas at hatid sundo pa nya ang lalake. Me mangilan-ngilan din syang bagay na nairegalo dito. The good thing is that napagod na yata si bakla kakapalo kaya lay low muna raw sya at dumidistansya sa lalake. Eh bakit kamo, sa dami ng naipalo nya, ‘plantsa’ lang ang natamo nya, hahaha!

I’ve got another friend na dahil sa pagmamahal sa makinis, mabango, isnabero, masarap at gwapo nyang boyfriend, nasagad pati laman ng credit card nya. Not that hinuthot ito ng lalake kundi naubos while maintaining their relationship. Destiny worked its way para matigil na ang kahibangang iyon. The guy went back to his country and never came back to Doha kaya natigil na ang palo. The good thing is that this friend, despite having a new higher-paying job, is paloera no more. Destillera na lamang sya ngayon, wine distillery, hahahaha!

Kahit ako mismo eh me palo story. I split with a boyfriend recently dahil di ko na nagustuhan ang mga pag-awit nya ng palo. Aba, kabibili ko lang ng bagong jeans a few weeks back, nagtetext na nman na paluan ko raw sya uli ng bago? Anong palagay nya sa akin, pabrika ng pantalon? Hahahaha! Buti kamo kung grateful at appreciative ang futah sa huling pantalong binili ko eh? Aba, ang sabi pa sa akin isosoli nya raw ito kahit magalit ako dahil di nya susuotin ito kasi pangit ang pagkakatupi ng laylayan? The good thing is that agaran ko syang ineject bago pa ako tuluyang maging tanga. Pero marunong gumanti ang futah, after ko syang hiwalayan thru text, agad–agad din naman ang pagbura nya sa akin sa friends list nya sa friendster, bwahahaha!

I have another friend with his own share of a palo story. Generous sya sa mga kaibigan at pamilya pero aminado syang kuripot sya pagdating sa mga lalake. Generally tingin nya sa lalake, particularly mga Pinoy, ay mga paloero. Call it paranoia, doubt, unfair generalization, fear or what, this perhaps has hindered kung bakit sa edad na treinta y tres, wala pa syang masasabing lalakeng naka-relasyon. Di kaya na-trauma na sya? Kasi minsan lang sya sumubok manligaw ng pinoy, malas pa. There was a cutie at chinitong pinoy waiter na inaurahan nya na sa unang date nila, agad syang inawitan at pinaringgang bilhan nya ito ng bagong TV, cell phone at malambot na bed sheet. Turn-off automatic si bakla so he immediately headed to the exit door, hahahaha! Nung nagbakasyon naman sya sa Pinas nung isang taon, he met a good-looking at makinis na service crew sa isang food chain. Dito sa isang ito, di sya nangiming paluan ito dahil gwapo namang talaga. Kaya nang minsang napadpad sila sa isang malaking shopping mall, paglabas ni boylet, naging instant Bench model ito, hahahaha! Nagkapalagayan sila ng loob hanggang sa pagbalik nya rito sa Doha. Ang babaeng superior ni boylet sa pinagtatrabahuhan nito ang siyang confidante, tulay at mata nya sa lalake nya. Nang lumaon, laking gulat ng french ko, ang babaeng pinagkatiwalaan nya ay pinapangas pala ang boyfriend nya! Hahahaha! Haliparot na babae, sarap paluin sa peys!

Kabaligtaran naman sya ng isa ko pang kaibigan. Ito naman, hobby na yata ang pakikipagrelasyon pati pamamalo sa lalake. Wala syang patumangga kung mamigay ng mamahaling gamit sa mga lalakeng gusto nya. Name it: cellphone, alahas, sapatos, damit, pati load sa cellphone. At kapag lalabas sila ng bet nya, itsura ng buong baranggay ang isama nito pero di ito big deal sa kanya. Imperness sa kanya, natural naman syang generous at higit sa lahat, afford nya kasi malakas syang kumita. Linggu-linggo yata eh iba ang lalake nya. Kaya lang, sa dami ng lalake nya, malilito ka sa kung sino ba sa mga ito ang sineryoso nya kasi lahat na lang ng lalakeng malink sa kanya, sasabihin nya sa iyo: “te, sya na!” Hahahaha!

Everyone has his own stories of palo. Di naman ito mawawala dahil kahit sa hetero relationships, me pamamalong nagaganap. Basta ang sa akin, ok lang mamalo sa lalake as long as:

• Afford mo;
• It does not hinder you from fulfilling your obligations to your family;
• It does not make you kawawa;
• You did it whole-heartedly at di ka napilitan;
• You know when it is reasonable, and you know too kapag sobra na. At kapag sobra na, dapat exit na;
• It is done as a gesture of appreciation of his good deeds mapa sa iyo, sa kaibigan nya o sa pamilya, and not to flaunt what you have nor to get his attention; and more importantly
• It should make him, in the long run, responsive to your needs, emotionally at higit sa lahat sexually.

Ngayon, kung wala sa taas ang dahilan o kabaligtaran ng nasa taas ang dahilan kung bakit ka namamalo, halika rito, ilapit mo ang ulo mo at papaluin ko, hahahaha!

Usapang Hiwalayan

Last week lang nang pumutok ang confirmed na balitang hiwalayan ng pop superstar na si Madonna at kanyang director husband na si Guy Ritchie. Ayon sa mga artikulong nabasa ko, ang di pagkakaintindihan ng mag-asawa tungkol sa relihiyon ni Madonna na Kabbalah, which he did not consider a religion at all, at tungkol sa pagkadisgusto nya sa plano na namang pag-ampon ni Madonna ang ilan sa mga dahilan ng katapusan ng halos 8 years nilang pagsasama. Malamang, kasama rin sa mga rason na ito ang pagkakalink ni Madonna kay New York Yankees baseballer Alex Rodriguez, na nauna nang hiniwalayan naman ng kanyang asawa dahil sa extra-marital affairs.

Halos kasabayan din lang ng hiwalayang ito ang divorce sa pagitan ni Spanglish star Tea Leoni at X-files actor David Duchovny pagkatapos ng limang taong pagsasama. This comes out after ma-irelease sa isang rehab si Duchovny for sexual addiction. Yes, surprisingly though as it may sound to us, adik sa kuldog ang ating idolo, hahahaha!

Sa dalawang issues na ito, it was their reps who announced their split kaya di malinaw who filed for divorce. Malamang sa una, si Guy Ritchie; sa pangalawa si Tea Leoni.

Ilang buwan bago dito, March to be exact, hiwalay na rin si Robin Williams at ang kanyang French-Filipina wife na si Marsha Garces, an ex-nanny of his son to his previous wife. This time around, it was clear it was Marsha who filed for divorce citing irreconcilable differences. Kaloka, halos 19 years magkasama saka di napagtyagaan ang isa’t isa di ba?

Bukod sa kanila, ilan pa sa mga sikat na Hollywood couple o international artists na hiwalay na rin ay sina Reese Witherspoon (who’s now dating Jake Gylenhall) at Ryan Philippe (who’s dating Australian actress Abbie Cornish na syang dahilan umano ng hiwalayan nila ni Reese); Brad Pitt (me 3 anak na ngayon ke Angelina Jolie na umaming nainlab sya ke Brad Pitt while filming Mr. and Mrs. Smith. Hmmp, babaeng haliparot! On da ader hand, imperness to Brad, gustung-gusto na kasi nyang magkaanak pero ayaw pa ni Jen) at Jennifer Anniston (who reunited with John Mayer); Tom Cruise (na kasal na ngayon at me anak ke Katie Holmes) at Nicole Kidman (who has a child c/o hubby Keith Urban.); Britney Spears at Kevin Federline; Dayanara Torres at Marc Anthony (kasal at me anak na ngayon ke JLo); at Jude Law at Sadie Frost.

Sa Pinoy showbiz naman, maugong na maugong ang balitang hiwalayan diumano ni Mega at Senator Kiko Pangilinan, a rumor both of whom vehemently denied. Pambababae diumano ni Senator ang dahilan. Nang tanungin si Sharon bakit sya nasa Amerika nang magsimulang umugong ang balita, ‘burnout’ ang nasabi nyang dahilan kung bakit sya andon.


Sharon Cuneta and Sen. Kiko Pangilinan

Elsewhere, di lang naman sa American at Philippine showbiz industries mainit na topic ng chismis ang usapang hiwalayan. Divorce, annulment, breakup will always be a fodder for the rumor-mongers saan mang lupalop ng mundo --- kahit sa pulitika, kahit sa sports world, o kahit sa sarili mong workplace na pinagta-trabahuhan at community na tinitirahan. And speaking of community, Cristy Fermin should know that kasi ayon sa kanya, kakalakad nya papasok at pauwi sa eskuwela nung bata pa sya, sangrekwang chismis tungkol sa latest hiwalayan, aborsyon, umbagan ang dala nya pag-uwi nya sa kanyang bahay. Kung di ba naman numero unong tsismosa di ba? Pwede naman syang maglakad sa kalye nang walang stopover sa mga kapitbahay para sumagap ng tsismis di ba? Hahaha! Hayan tuloy ang napala nya, suspendido sa trabaho ng ABS-CBN!

Nakakaloka ang mga artista, hiwalay dito, hiwalay doon. Kahit me asawa na or just after their separation, me bago na namang idinidate, kakuyangyangan o pakakasalan. If there is one thing that differentiates Pinoy actors from their Hollywood counterparts ay mas disente ang mga Pinoy. Not just because divorce is not legalized sa atin or that annulment is a lengthy and costly process, kungdi mas matiisin, mas closely-knit, mas family-oriented at mas konserbatibo talaga tayong mga Pilipino kesa sa kanila. Kung para sa kapakanan ng mga anak, kadalasan ang isang Pilipinang maybahay ay handang magtiis kahit pa me malaking problema siya sa kanyang asawa gaya ng pambababae nito, bisyo gaya ng sugal, drugs at alcohol, di pag-iintrega ng suweldo, atbp. Minsan, kahit pa ginagawa syang punching bag ng asawa nya, ok lang basta buo lang ang pamilya nya.

More than the curiosity in me kung ano ang rason bakit naghihiwalay ang isang mag-asawa like kung sino ang nangaliwa, mas nangingibabaw sa akin ang concern para sa mga anak nila, at ganundin syempre sa mga hiniwalayan. Yung pain at hirap as a single parent na sariling itataguyod ang kanyang pamilya, yung matulog nang walang katabi, nung tumanda na walang kaagapay sa pagtanda. At sa mga anak, yung lumaking walang kinikilalang ama o ina, yung makapag-aral nga sila yet hindi maka-attend sa graduation at iba pang school activities ang nanay o tatay nila, at mawalan ng tatay o nanay na poprotekta at mag-aaruga sa kanila. In short, napakahirap kapag galing ka sa broken family. Parang me kulang sa pagkatao mo.

Buti na lang kaming mga bakla, di ganun kakomplikado kapag hiniwalayan ng partner.

Una, wala naman kaming mga anak na mapapariwara kasi wala naman kaming matres ano?! Wala kaming anak kaya wala kaming paliliguan, bibihisan, ipagluluto, pakakainin, susunduin sa eskwela, pag-aaralin, tuturuan ng lessons, palalakihin. Kung meron sigurong matres ang mga bakla, nakakatakot kasi mas lolobo ang populasyon sa buong mundo at mas darami pa ang mga bakla, hahahaha!

Pangalawa wala naman kaming batas ng Diyos na nabuwag kasi di naman kami pinagkaisa thru the sanctity of marriage.

Pangatlo, mas tipid. Biruin mo yon, ilang lingo o buwan after ng breakup eh wala kaming ipinapag-shopping, binibigyang allowance, pinagugupit sa barbero, pinapakain, pinapatahi ng uniporme sa liga o pinapapasahan ng load, hahahaha!

Pang-apat, ang dami kayang ibang lalake dyan!

Pang-lima, karamihan naman sa amin ay madaling maka-move on. Iiyak lang kami at magluka-lukahan over bottles of Red Horse, gin bulag o kahit ano pang alak, o daanin ang healing therapy through shopping at kakagimik, o magloner-loneran lang at wag lumabas ng bahay ng ilang araw or rektang mang-boys hunting kaagad eh mawawala na agad ang sakit ng hiwalayan o failed relationship. So far, wala pa naman akong narinig na kuwento tungkol sa mga kaibigan o sa mga kakilalang baklang iniwan kung saan yung baklang iniwan eh nagpakamatay, nabaliw, napariwara, nagutom, nalosyang, pumangit o naghirap.

In fact, kabaligtaran pa nga. I have a few friends, who, despite being separated from their boyfriends under different circumstances ay nanatiling magaganda at mayayabong ang career.

I’ve got a tranny friend who separated from his Egyptian hubby (whom she met in a chatroom while she’s in Japan, pinaopera sya at pinakasalan) because of pressure from his family na magkaanak. Pangalanan natin syang Miss Japan. Komo di nya kailanman magbibigyan ng anak ang asawa nya at mga in-laws, iniwan ni Miss Japan ang asawa nya kahit mahal na mahal nya ito. Not to mention of course yung takot na one day ay mabuko ng in-laws nya at university na pinapasukan nya na di sya tunay na babae. Ngayon, despite the breakup kasalukuyan pa ring nagsasabog ng kagandahan at naghahakot ng lapad si puke sa Japan.

Another friend parted ways with his Pinoy love of his life na dinala nya sa Qatar nang mapauwi ito sa Pinas after bumagsak sa medical. Let’s call her Miss Europe. Iyak ng iyak non si Miss Europe. Kulang na lang eh humagis ang manibela sa labas ng kotse kakahampas dito nung malaman nya ang masamang balita. Ako din eh nakiiyak kasi kumpare ko ung boyfriend nya at napalapit na rin naman talaga ito sa barkada. Ngayon, maganda pa rin ang kaibigan kong ito. At mas naging sosyal! Kagagaling lang nya from Europe for a two-week leisure travel that spans Rome, Venice, Milan and Paris. Imperness, nagustuhan nya yata ang pakikidalamhati ko sa kanya kaya pinasalubungan nya ako ng keychain, Eros lube, at scarf, hahahaha!

Meron akong isa pang kaibigan na nahiwalay sa kanyang boyfriends sa Saudi, yes with –s kasi dalawa sila, nang kailangan nyang mangibang-bansa dito sa Qatar for better opportunities. Tawagin natin syang Miss Saudi Arabia. Mahal na mahal ni Miss Saudi ang dalawang bfs nya at hanggang ngayon eh miss na miss nya yung makulay nyang buhay sa Saudi kapiling ang mga ito. Don daw kasi sa Saudi, kapiling mo lang ang mga dyowa at pinagluluto sila twing wikend, hindi ka mabo-bore. Hindi raw gaya rito sa Doha na mas maluwag nga at me mga sinehan, malls at kapehan pa, boring pa rin daw. Imperness, kahit hiwalay sya sa mga dyowa nyang ito, bonggang-bongga naman ang kanyang career ngayon bilang banker kumpara nuong nasa Saudi sya. Mas mataray rin sya ngayon kasi dala-dalawa ang LV bags nya, yes as in Louis Vuitton!

Marami pang mga kwentong hiwalayan bukod sa kuwento nina Miss Japan, Miss Europe at Miss Saudi. Kapag ganito na ang usapan, nare-realize ko that sometimes it really pays to be gay kaya thankful ako. Kasi sa aming mga bakla, dahil sa pambihira naming survival instincts at coping mechanism, mas madali at mas magaan ang hiwalayan.

Kay Manny (Poohquiao) Tayo!

Tapos na naman ang isang linggo
Parang kamakailan lang eh Sabado.
Di ko na halos namalayan,
Aba, ngayon pala eh huwebes na naman!

Sayyyy? Bat ganon mami?
Last week don tayo sa Paul Van Dyk nag-party.
So ngayong wikend naman
Ano ang next nating dadambahan?

Parang ayoko yata sa Hed Kandi mamaya
Eh kasi naman 'same same' tugtog, 'same same' mukha.
Ganundin sa Diplomatic for Paul Harris tovowka
Di ba parang nakakasawa?

So I think much better gora ke Pooh unya!
Sure pang maaliw pa tayo sa antics at galing nya,
Sariling atin na ang pinuntahan natin,
Not to mention na muriatic pa ang tiket, aminin?

Kaya unya, ire-ready ko na ang beehive ko
Syempre alam mo na, don maraming otoko
Redi ko na rin pati sangkatutak na pimple concealer
Hmmm, baka makatisod ng gwas at bardang adobong admirer?!

(Heto ang aming luka-lukahang pics after ng show ni Pooh sa Qatar Exhibition Center noong October 09, 2008):

On being idle

When you are not doing anything, everything comes into your mind. You start thinking of ways on how to while away time. Then, when you’re about to finally initiate doing an activity, you suddenly lost interest in it and switch to another. You thought of doing a task yet it is so difficult to complete it as you either half-do it or never attempt doing it at all.

Just like what I am exactly experiencing during my evening shift at work right now. Night work shift normally is a bore. It is only during daytime when banks and other companies are still open when I am busy; otherwise, I’ll be stuck in a rut --- in a boring routine of idleness.

So I feigned to be busy in front of my colleagues by appearing to be engrossed in front of my pc monitor seriously typing something. This is the easiest yet most stupid way to kill time (especially if what you are typing are lyrics of songs in mind, names of each of your family members, and names of all your boyfriends/ girlfriends/ hookups/ pets, etc.).

I was contemplating on writing a blog but could not think of a topic to start with. First I thought I should make a note on my memorable ‘firsts’ in Doha. So I thought of blogging about POLO Sport for man being the first perfume I bought during my exit in Bahrain for my sponsorship change in 2001; ‘The Mexican’ starring Julia Roberts and Brad Pitt being the first film I watched at the substandard theater called Gulf Cinema at the Najma signal; the round blue-dialed Swatch Irony being my first watch; and a pair of dark violet Guess sunglasses that I am still wearing until now being my first shades. I did not finish writing this note. I felt it would be more interesting if I would have taken images of them. Well, I could have done that but they are at home, not to mention that I was not able to keep all of them.






So I thought of doing another thing: logging on to facebook to check for interesting news feeds. Other than friend Mannie’s Europe pics, there was nothing that could capture my interest. Oh, there was! Nasser Al-Amadi’s status of being bored of [in] Doha. Often, boredom creeps in someone when he is idle. Misery loves company, I thought. I am not alone, hahahaha! So I immediately hit the keyboard and left a comment on his status. When I did that, I thought he was online to give me a reply. He’s not. Sad.

So I browsed at the news feeds once again and saw the thumbnail profile pic of a certain David Hanson who commented on Ammar Shlash missing his family and friends. I thought David's hairstyle was cool --- cropped back with nice, long fringe ala-Rihanna that extends to almost middle of the face (In Pinoy setting: very Ryan Agoncillo). So the next thing that popped in my mind was to rush to Lola Fernandez (my hair-cutter friend) to have that same cut. But before that, I had to check if my fringe is long enough to perfectly get that cut so I dashed to the toilet and held my bangs in front of the mirror and stretched it down my face. I felt it was not that long yet. Sad again.


(Ammar Shlash, a Jordan-based gorgeous facebook friend)


(Haircut of a facebook member)

Time seemed so slow. So what I did next was to surf the net and check for an interesting read. I found an article on Roger Federer-Rafael Nadal rivalry on atptennis.com and read it. The article predicts the feud between the two to continue in the years to come.

Then, I checked for the latest scores in the ongoing tennis tourneys in Moscom and Stockholm. My Croatian husband no. 2 Mario Ancic coasted to the next round by defeating Olivier Rochus in the first round. My Russian hubby no. 1 Marat Safin is due to play later in the Kremlin Cup. (Sorry for having many husbands. I'm a self-confessed polygamist, LOL!) I won’t be in the office to watch the live score when his match will have unfolded. Sad again. Will check it later at home. Hope he wins.



Before I could think of another thing to do, it’s time already. It’s 7:30 pm and my colleagues were passing by my office to go home. But here I am, still stuck on my pc finishing this blog. I might have not finished writing about ‘first’ but just by being idle and thinking of ways to overcome boredom, here I was already on the last part of this note.

Time has passed so easily, and I didn’t notice it. I have done something. And I finished it. Another blog is not bad. Now I’m glad.

Looking back at my Eid holiday

Tapos na ang mahabang bakasyon ko; nasa opis na uli ako. Kainis dahil most of my friends eh either sa Linggo or Monday pa ang balik, hmp!

Apat na araw ang bakasyon ko dahil sa Eid Al-Fitr (September 30 to October 2 plus Friday). Dito sa private company na pinapasukan ko, mahaba nang maituturing yon, considering na 3 legal holidays lang ang inoobserve ng kumpanya/ ng Qatar: Eid Al-Fitr (End of Ramadan), Eid Al-Adha (Feast of Sacrifice) at Qatar National Day na dating September 3 pero ginawa nang December 18 simula last year. Kung sa gobyerno ka nagta-trabaho, kadalasan ang Eid holidays ay umaabot mula lima hanggang syam na araw. Well, di na masama ang 4 na araw, lalo pat maririnig mo na marami, lalo na ung nasa sales and service trade, ang ‘di nakakaranas ng Eid holiday kahit man lang isang araw kasi ito yung time na peak ang sales nila.

Ke Jot ko nalaman nung September 29 na simula na pala ang Eid nuong a-treinta. Salamat sa facebook, di ko na kailangang magtatawag sa kaibigan, magbukas ng Internet, makinig sa radio para maghintay kung kelan ang announcement ng Eid. Noong hapon ng araw na yon ipinost ko sa status that I can’t wait for d Eid announcement. Gabi nang sagutin ni Jot na Eid na nga raw kinabukasan, September 30 at ito ay kinonfirm ni Jackie.

Kadalasan sa trabaho, tuwing Eid, di na nagsisipasok ang mga kasamahan ko twing gabi ng huling araw ng Ramadan. Pero nag-aligaga pa rin akong mag-ayos at pumasok that nite, thinking na me ipagagawa sa akin ang boss ko. Nabitin kasi ang paggawa ng KPI report na ginagawa ko that time; akala ko matutuloy ko --- pasalamat at di KJ ang boss ko, di pumasok kaya di natuloy ang report --- maswerteng bakla, hahahaha! Kaya hayun, nag-log in lang ako sa opisina tapos wala pa yatang 3 minuto eh sumibad na ako.

Doha, here I come, Ramadan is over!!! Gone are the days na kelangan pa akong magtago sa pantry namin tuwing kakain; na kelangang hintayin ko pa ang ingay ng recorded call for prayer sa mga mosque to mark the break of fast kapag sunset bago ako makapanigarilyo o makakain sa publiko; na kelangang i-adjust ko ang sleeping at eating patterns ko (past 2 am na natutulog, at matutulog na lang, lalafang pa!); at syempre i-adjust na rin ang ‘booking’ habit ko, ahahaha!

Sa aming magkakaibigan na nag-celebrate ng Eid sa loob ng Doha (Mara and Vhon have already flown and are now in Rome while Patricia will fly to Bali tom), nakakabagot palang talaga! Ang tagal-tagal mong hinintay pero after 1 day, 2 days, wala ka nang maisipang gawin o mapuntahan. Well, whats’ new? Kahit naman ordinary day sa Qatar ay ganito: bukod sa City Center at Villagio, wala nang iba pang malalaking malls na pwedeng mapuntahan. Buti pa ang Pinas, di hamak na mas mahirap sa Qatar, pero napakarami namang scenic places at hangouts na pwedeng puntahan. Swimming resorts, malls, restaurants, and bars are ubiquitous.

Next time I hope to celebrate Eid in style out of Doha. Di kasi natuloy ang balak kong mag-Dubai. Ayokong mag-travel nang mag-isa at wala naman gustong sumama sa akin. Timer na kasi ron si Jackie at Mara, and Neil has just been there recently to exit for his change of sponsorship. Isa pa, I decided na rin na maghigpit ng sinturon (kuno) for my impending car repair. Sayang at libre pa naman ang round trip DOH-DXB tiket ko courtesy of free miles from Emirates’ Skywards. When I go home next summer for my annual leave, my Skywards points will have doubled, enough to fly free to Jordan kaya sabi ni Jackie i-reserba ko na lang for next year’s Eid Jordan sojourn. Yipeeeeeee!!! Sure daw masasamahan na nya ako. Harinawa.

Kaya heto nagkasya na lang akong magpakalat-kalat sa Villagio nitong Eid. Eh bakit kamo, puro plano di naman natuloy --- walang swimming na naganap, walang desert party cum tour, walang camping, at walang dining out sa isang hotel (thanks to must-try Grilled crevette at Paul-Villagio kahit papaano eh sumaya ang dila ko). If only to feel the festive mood most people are having, super effort na lang ako twing magmo-mall! Imperness, successful naman ako at andami kong naaning papuri, pati na rin matang mapanuri, ahahaha!

Sa loob ng 4 araw na bakasyon, natalo ako ng almost 4 hundred riyals sa tong-its, in-between at lucky 9 (walangyang Mixie to we!) pero nanalo naman ke Mr. Dude (this time, thanks Mixie!); uminom at mapuyat; dyed my hair red; shopped; had countless horrible breakouts; cooked beef asado at home; and ate powerful kaldereta c/o Mixie and ginatan c/o Mara.

If there is one thing that saved my oh-so-mundane holiday for being forgettable, it is the Paul Van Dyk beach party held at the Intercon on the 3rd day of Eid, October 2!

Sa true lang, ang sarap paglaruan ang lahat ng dumalo sa party na yun, mapa-babae o lalake, at saka okray-okrayin ang hitsura at getup mala-Tigbakan Alley, hahahaha! Me ‘Miss Best in Ninang Look’, ‘Mr. Best in Ninong, ‘Mr. Callboy and Ms. Callgirl’ for being so scantily clad (kung sexy ka ay ok lang, I like, ahahahaha!), Mr. and Ms. Anghit (open air na isu-suffocate ka pa ng amoy nila), ‘Miss Lollipop’ (riot ang blushon), ‘Best in Cocktail Dress’ (dito sure di lang tie, triple tie o quadruple tie kundi multiple tie), ‘Best in Long Gown’, ‘Best in High-heels’ (buti nga at nakita ko silang nagdurusa at naglalakad ng nakatapak hanggang parking, ahahahha!), ‘Best in Pambahay’, ‘Most Alive or Buhay na Buhay’ (yung tipong umeekis na pag naglalakad, sobrang dulas na ng bibig pag nagsasalita o nakagulapay na sa buhanginan sa sobrang kalasingan), ‘Best in False Eyelashes’, and the much-coveted ‘Miss Best in Bakla lang Keri na Look’ (naka fantasy makeup complete with hairdo or wig). For sure ako mismo, gagawaran ko ng award ang sarili ko ng ‘Dirtiest in Bronze Makeup’, ahahahaha!



Beautiful facebook friends, as well as familiar faces, made that party memorable. There I met the friendly national swimmer Osamma (who gamely posed for pics), made beso-beso with the liveliest Ammar Shlash, and spotted the nananabang ex-swimmers na sila Anass at Andy Roddick deadringer, Baso, and the Filipino-friendly Igorota. Sexy Johanne was there too!

(Click the thumbnail pics of the lightbox below to enlarge the pics. Click the arrows to move to the next batch of pics.)

Truly enough, it won’t be a night to remember without the music of Paul Van Dyk. With a renowned international DJ like PVD, a party becomes an experience.

Looking back at how I spent my Eid holiday, I realized it isn’t that bad at all.

'Best in Chopsticks' at 'Best in Bento Box' Shots

Ang saya kapag nagkakasama muli ang barkada. Walang tigil na kulitan, walang humpay na tawanan, okrayan, huntahan, at syempre pa, picture-taking. Di na yata masasabing pagtitipon kung walang larawan.

Kamakailan lang, nung isang lingo, kumpleto rin kami para sa kaarawan ni Patring na ginanap sa Bin Mahmoud.

Bokie, Mara and Me


Bokie, Jackie, Mara, Bday ghel Elmer, Mixie and Neil


The gang


The gang again

Kagabi uli, kumpleto na naman ang barkada dahil sa bertdey treat ni Neckless Aiza sa Moon Palace sa Fareej Al-Nasser. Tuplada ang ate ko, bento box bawat isa, di tinipid, hahahaha! Taray ng lola mo, di mawari kung aatend ba ng evening beach party o kaya eh maghe- hermana sa santacruzan dahil sa suot nyang v-neck black long-sleeved polo --- mukha kasing bagong patahi we? Hahahaha! Di pinaghandaan di ba? Imperness, bagay sa kanya at I like, as compared to his GE look before. GE for Government Employee kasi hilig nyang magdamit ng polo barong at slacks noon, hahahahha!

And take note haa? He didn’t come alone, me bitbit syang owel, si W, barda imperness.

Completing the cast of Tanging Yaman were myself, Maring, Mixie, Patring, Toft, Mr. Neil, Jackie, Vhonabelle and his partner George at Diego.

Hayun sa gitna ng pag-nguya nang sushi, tempura, at kung anik-anik pang apan-apan food na kabisado ko raw ang pangalan, at paghigop ng mainit na tofu soup, sabay din ang pag-click ng camera. Heto ang ilan sa mga kuha kagabi. Kayo na humusga kung sino ang bibigyan nyo ng awards na 'Best In Chopsticks' at 'Best in Bento Box' shots:


Bokie


Neil


Mixie


Jackie


Me


Patricia


Elmer 'd neckless Aiza', d bday ghel


Diego

Pili na kayo kung sinong bet nyo. Ang me-ari ng winning shots makakakuha ng year supply ng bento box from Moon Palace, 3 times a day: breakfast, lunch at dinner, chika?

To close: thanks again Elmer for the powerful dinner, binusog mo kaming lahat! Happy Bday uli!

Date, date at first date

Binalikan ko ang glorious days of 1999 (peak ng kabaklaan ko) to recollect kung kanino at kelan ang first date ko with a guy.

When I'm talking about date here, yun yung labas with a special someone na kuntodo effort ka to make an impression --- suot-suot mo ang panlaban mong damit, shoes, pati pabango at accessories at medyo romanticized ang kilos at mga salita mo. Date can be lunch, snack or dinner, pwede ring nood ng sine, nood ng play, going to the disco or inom sa bar or promenading at a park. Even simply sitting by the seaside watching the sunset, hands clasped together while munching popcorn o kahit anong sitsirya ay date na matatawag. Wherever it is, as long as love or romance is in the air, date yon na matatawag.

I don’t think I ever went out for a date with my first “serious” boyfriend Michael Mariano (kung saan hango ang personal yahoo ID ko na gamit ko pa unitl now: claudinemariano@yahoo.com). Kamukha raw nya si Mark Anthony Fernandez kaya ako naman si lukring, rektang in-adopt ang pangalan na Claudine (Barretto) churang di ko kamukha, hahahaha! Nung taon na yon, my friends and even the guys would call me Claudine.

Kung lumabas man kami ni Michael, laging group walk kasi kasama nya friends nya from FEU at ako eh ang mga gay friends ko sa Tundo. Magbi-bilyar kami bandang U-belt o kaya eh magba-bar pa minsan-minsan. Among our group si Doktora Jigs (Dermatologist at General Practitioner na me 2 clinics that time), a UST Med. Grad, at si Bong “Tanya” Espinosa (who works in a PR and Corporate Image Consulting Company sa Makati) ang pinakamalakas kumita kaya madalas sila ang taya sa mga niteouts. Mas senior sa amin si Doc at Tanya kaya kaming mas bata eh madalas nililibre nya pati mga dyowa namin. Thru Doc Jigs, naging madalas namin hangouts ang Max’s, Cowboy Grill, Malate saka yung bar sa Taft bandang Lasalle (nakalimutan ko na…asa dulo ng dila ko we! Arts Venue ba yun?). Thru Tanya, naging madalas namin puntahan ang Enchanted Kingdom sa Laguna churang sa Tundo pa kami manggagaling ha? Account nya kasi ang Enchanted kaya laging meron syang libreng entrance tickets, with lafang san ka pa?

I haven’t had communication with these 2 friends recently pero ang huli kong balita ay Doc studied and graduated with a Nursing degree para makapunta sa Amerika, while Tanya is still teaching MassComm sa FEU (Trivia: It is Tanya who first coined the word “maskom”. Interestingly, MassComm grad din kasi sya sa PLM. Sya rin ang buhay na maskom, ang lakas mang-iba o gumawa ng mga kwento-kwento, hahahaha!). Gosh, I miss Tanya!

Tanya (far left), my professor friend, ang nagpauso ng "maskom," with Dante and Pilar in Pampanga.

Back to first date, di man ako nakalabas wid a date with Michael, I remember when we cruised around one night gamit ang auto nya. The usual lang na nagkagutuman at nagkayayaan kayong kumain somewhere. Naalala ko we passed by Burger King bandang Mabini. Order kami sa drive-thru. Matangkad ako kaya di ako kita masyado ng service crew sa puwesto niya na mas mataas kesa sa kinauupuan ko. Tapos um-order ni Mike, tanong ng crew sa akin: "Kayo po, Ma’am?” Pag tanong nyang yun, saka ako yumuko at dumungaw sa bintana at saka um-order. Natatawang sabi ng crew: "Ay sorry po!" Hahahahahaha! Ma’am ka dyan! Imperness, napangiti ako kasi kahit pala sa katawan eh hugis babae ako! Leeg pababa lang kasi ng katawan ko ang exposed from the position of the crew. That time, transvestite ako. Picture this sa ayaw nyo at sa gusto: Slimmer ako, layered ang buhok na medyo sumasampa na sa balikat, at naka-bra at full makeup! Lawa kyung lawa (lipgloss) at aircon kung aircon (blusher). (Trivia: Piyari first coined the word aircon, kasi para raw pinamula ang pisngi ng lamig ng aircon ang dating pag naka-blushon). Imperness, di naman ako nagpapalda --- tokong lang madalas at low-waist na Levi's 501 jeans. Ang pang-itaas: pambansang tube, venus cut at spaghetti strap na blouse. Imperness, di pa naman ako nabastos in that getup. Mukha raw kasi akong babae…hindi babaeng maganda. Babaeng modil, yan na yard, hahahaha!

Piyari aka Kaori Michelle, ang nag-encourage sa aking mag-bihis babae nung 1999 at magturo na maglipgloss at mag-"aircon."

Pogi ni Michael ano?

Mike with wifey Jewel and my inaanak Kristelle.

Mike now owns a scooter business: repair at sales ng spare parts. We’re friends (maintaining regular contact thru friendster) at ninong ako sa panganay nyang anak. Pahabol: aware ang asawa nya na naging kami at unang naging akin si Mike, hehehe!

I thought I’ll have my first-ever date with a HS Letranista named Champ. Gwapo to at taga-Santa Ana. He’s 16 y/o then. Letran Boys kung tawagin namin ang grupo nilang aliw na aliw sa grupo namin at madalas eh tambay sa parlor ni Tyang Vani. Elsa, gwapo at kekikinis ng mga batang ito! Sa amin sa Tundo, karamihan ay gwapo at ibang level na ang dating mo pag sa all-boys school ka nag-aral (Kaya yan si Mixie, elsa yan we!).

Back to Champ, I asked him for a date: nood ng sine den dinner sa Robinson’s Place sa Ermita. Kuntodo prepare ako non. Naka-white tank top ako na pinatungan ng nene na yellow checkered short-sleeved polo na hiniram ko pa ke Piyari (who that time was teaching na sa Letran) na itinerno sa beige na drawstring pants na binili ko sa Giordano. Heto na. Hindi sumipot si Champ sa date namin. Kawawang bakla, hahahaha! What I’d find out later na rason kung bakit sya di nakarating ay di ko alam kung tutoo o maskom lang ng mga bakla: nakita raw ako ni Champ from afar sa ganyung ayos at sumuko kaya di na nakipagkita sa akin, hahahhahaha!


The Letran Boys now: may anak na yung iba sa kanila. Champ is not in this pic.

The last news I heard about Champ is that his family migrated to States. Triny kong ipagtanong kung me kontak pa sa kanya ang mga bakla, wala na raw. I even tried searching for him sa friendster but to no avail.

Joker was another guy I got involved with that year. Madalas tambay ako sa haws nila, kabraket si Mixie, or kainuman ang mga gwapo nyang kaibigan (ang ilan eh Letranista din). I can’t recall too na naka-date si Joker. Kung di kami sa eskinita ng bahay nila iinom, don lang kami nag-nonomo sa foodcourt ng Isetann Recto.

Ngayon, pamilyado na rin si Joker at nagta-trabaho sa Manila City Hall.

Maaga akong namulat sa siste ng bakla dating a guy. Eh kasi naman, sa murang edad na 16, nakikipag-date na kami ni Mixie, albeit group date. Meron kaming mga bowa-bowang mga bagets sa Binondo na dadaanan namin tuwing gabi sa lugar nila at saka kami kakain sa Wendy’s Escolta. Partner ko non ay si Badje at sa kanya naman ay si Wally. That time, salad bar lang, burger, fries at masarap na frostee nila ay solved na!

Di ko na nakikita ang mga lalakeng 'to though ang balita ko ay nagsipag-asawa na rin.

But of course, sa Pinas setting, bakla ang nagyayaya ng date sa lalake. I haven’t heard a story ng isang bakla na inimbitahang ilabas at inilibre ng lalake for a date. Kung meron man, ipakilala nyo sya sa akin at sasabihin ko sa kanya: “Ang ganda mo te! Ke palad mo!” Hahahahaha!

Sa Qatar pwedeng kabaligtaran ang mangyari. Ikaw ang yayayaing i-date ng mga lalake, pero kadalasan hindi ng mga Pinoy kundi ng foreigners. Mara knows this, hahahahaha!

I could still recall the first time I was asked by my then-bowa Yehyia, a handsome Lebanese working for a ceramics company for a dinner. This was in 2004. Nothing special, simpleng kainan lang yun. It was at Turkish Central sa Al-Nasser. Sa kultura natin, kung sino ang nagyaya, sya ang taya not unless you made it clear from the start na dutch treat iyon. Heto na. Nang tapos na kaming kumain, naglabas ng pambayad si Yehyia pero pinadagdagan sa akin ang kulang. Nagulat ako kala ko kasi ang ganda ko at libre nya ako, hahahaha!

Yehyia had this pangit na ugali na ang lakas ng loob magyaya, pero pagdating sa bayaran, kanya-kanya kayo, hahaha! Imperness di naman sya nagpapalibre. Meron kasing instance sa Sheraton Hotel na niyaya nya ako at si Mara na mag-disco pero nyung bayaran na, super bilis sa counter at binayaran ang sarili nya lang. To think na super pilit pa sya ke Mara na sumama noon haaa? Hahahaha!

The iconic Sheraton Doha hotel

Yehyia left Qatar 2 years ago and is now working at UAE.

After nya, a Palestinian guy named Salah became my next fling. My date with him was when he treated me out for a light dinner of some sandwiches and cocktail sa Mandarin. Treat nya raw yon sa akin kasi first sahod daw nya. Ouch!


Salah

Salah I think is now interning at Al-Jazeera channel.

The next time na maitreat ako for dinner ay isang nakilala ko sa website na baklaan. Dedma na ako sa name nya at hitsura kasi forgettable ang experience ko sa kanya. Mapili kasi ako nang sasamahan sa labas ng mga name-meet ko sa ganun kaya pinagbigyan ko eh dahil sa decent makipag-usap at sa pauso nyang dinner. Only to find out na after all ng mga tanung-tanong nya sa akin ano raw ang bet kong kainin, anong wine daw ang gusto ko, isang mug lang pala ng beer ang ipaiinom sa akin, hahahahaha! Dinner we? Hmp! Imperness, elsa kahit papaano ang venue: Movenpick hotel.


The Movenpick Hotel Doha

Jassim, someone whom I consider a special friend, a colleague at the 2006 Doha Asian Games, treated Jackie and me for a dinner sa Pizza Hut bago kami magbakasyon last year. Even when I was in the Philippines, he would call me several times. I appreciate that gesture, yung magyayaya na pakainin ang bakla nang wala lang. Imperness, nakakababae, hahahaha! Seriously, heartwarming naman talaga ang ganun.


Jassim and I during the 2006 Doha Asian Games.

Jassim is Jackie’s colleague at QP, at me isa na syang anak ngayon.

Ang dinner date, in da real sense, na napuntahan ko ay ang dinner sa Il Rustico, an Italian restaurant sa Rydges Hotel upon the invitation of an avid and crazy Lebanese admirer. I got the idea of dining out at this place thru the suggestion of Jackie. Masarap daw kasi ang ensalada sa kainang ito. Imperness masarap nga naman. Cozy at romantic ang ambience, served with wine ang food, sans violin-playing goya on da side. It was my first fine dining in a hotel na nilibre ako ng lalake kaya memorable. Bukod don, wala na, kasi aning yyung ka-date ko we! Sukat ba namang yung balsamic vinegar eh nilagay sa softdrinks nya at saka ininom, hahahaha!

The Rydges Plaza Hotel Doha

Short-lived lang ang affair ko sa guy na to kasi di ko matagalan ang ka-aningan nya. Meron ba naman kasi kaming labas one time sa discohan where he treated me again for a dinner na nakasuot ng mahabang wig! Sayyyyy? Hahahaha! That was soooo embarrassing kasi me volleyball player na nakakita sa kyung sino ang kasama ko. Now, I don’t have communication with this guy though I would still see him in coffee shops in Ramada signal.

Sa ngayon, I’m back to dating a Pinoy. Di man niya ako libre, walang kaso kasi enjoy naman ako kapag kasama sya. We have not had fine dining moments together pero I’m looking forward to that. Kapag nangyari yon, ikukwento ko rin sa inyo.

Kayo, anu-ano ang mga date experiences nyo? Let me hear’ em!